NC Chapter 08 (Kihae)
“นี่ ทำไมวันนี้มันร้อนล่ะเนี่ย อากาศร้อนหรือว่าเหล้าแรงไปนะ” มือเล็กคว้าคอเสื้อสีขาวตัวบางที่กว้างอยู่แล้วกระพือขึ้นลงบอกให้รู้ว่าร้อน แต่นั่นกลับทำให้ร่างหนาอีกร่างร้อนขึ้นกว่าเดิม เพราะเห็นแผ่นอกบางขาวนวลลอยเด่นอยู่ ไม่ต้องรอให้ยั่วซ้ำคาสโนว่าหนุ่มไม่รอช้าออกลวดลายติดกับอีกฝ่ายทันที
“งั้น...ไปแช่แอร์เย็นๆที่คอนโดฉันมั้ยล่ะคืนนี้” หน้าคมของคิบอมเลื่อนเข้าใกล้ เอ่ยเสียงทุ้มเชิญชวน และได้คำตอบกลับมาเป็นรอยยิ้มบางๆ
.
.
“ดะ เดี๋ยวซิ คิบอม อะ อืม....”
ทันทีที่เข้ามาในคอนโดไม่ทันจะทำอะไร เรียวปากบางยังเอ่ยไม่ทันจะได้ครบประโยคก็ถูกประกบจาบจ้วงด้วยริมฝีปากร้อนของร่างหนา กลีบปากบางถูกบดเบียดอย่างคุ้นเคย และจำต้องอ้าออกให้เรียวลิ้นร้อนของอีกฝ่ายได้เข้าชิมความหวานเมื่ออีกฝ่ายกดแทรกแลบลิ้นร้อนเข้าดุดดัน ผลัดกันตอบรับจนเริ่มจะหมดลมหายใจ จึงได้ผละออก แต่กลับลงมาสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอขาวแทน ขบเม้มจนเกิดรอยสีอ่อน ราวกับถูกดึงให้ด้วยกลิ่นปรุงโชยหอมไม่อยากผละจาก
“อา ใจเย็นๆซิ” ดงเฮหอบเบาๆใบหน้าเริ่มขึ้นสีอยู่ตรงโซฟากลางคอนโดหรูของเชฟหนุ่ม
“แล้วจะทำไมล่ะก็ฉันอยากทำแล้วนี่”
เสียงทุ้มเอ่ยแต่มือหนากลับทำหน้าที่ไม่หยุดโดยการเลิกเสื้อตัวบางขึ้น เผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบขาวเนียนน่ากดจูบให้เกิดสี มือหนาลูบเนื้อเนียนไปทั่วไล่จากล่างขึ้นไปตามสีข้าง ลูบไล้ร่างบางที่เริ่มบิดกายไหวตามการปลุกอารมณ์ของคนมากประสบการณ์
มือหนาลากผ่านจุดไหน ปากร้อนก็ตามกดจูบสร้างรอยตามจุดนั้นไปเรื่อย จนถึงจุดสีเข้มตัดกับสีผิวขาว ปากร้อนส่งลิ้นหนาลงดูดดุนเรียกเสียงครางหวานทันที มือหนาก็ไม่ปล่อยให้อีกข้างว่าง ใช้ปลายนิ้วบดเบียดจนขึ้นสีตามมา
“อ้ะ อา คะ คิบอม ไปในห้องเถอะนะ” ร่างบางเอ่ยขอพร้อมเสียงครางจนคนฟังต้องตามใจ นาทีนี้ใครจะไม่ตามใจบ้างล่ะ มือหนาช้อนใต้ร่าง อุ้มเข้าห้องนอนทันที แขนเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นคล้องคอหนา เรียวปากร้อนก็ยังคงบดเบียดแย่งชิงอากาศร่างในอ้อมกอดไม่ได้ขาด
.
ร่างบางที่กำลังร้อนรุ่มภายในหอบน้อยๆ ปากแดงบวมเจ่อ แผ่นอกขาวที่มีรอยประปรายสีกุหลาบจาง กำลังนอนแผ่บนเตียงนุ่มสีเข้มยิ่งทำให้คิบอมแทบห้ามตัวเองไม่ไหว ส่งปากร้อนเข้าบดเบียดปากที่ยังบวมเจ่อเพราะรสจูบตนเองอยู่ทันทีแต่มือหนากลับเลื่อนลงด้านล่างเพื่อปลดกางเกงสีเข้มทั้งในและนอกออกจากร่างบาง เผยให้เห็นส่วนล่างอย่างชัดเจน เนื้อนวลหอมกรุ่มที่ขึ้นสีจากอารมณ์ที่ถูกปลุกทำให้คิบอมยิ่งลุ่มหลงมากขึ้น
“อื้อ” ร่างบางเกร็งสะท้านทันทีที่ปากร้อนเข้าครอบครองส่วนล่างที่เริ่มตื่นบ้างแล้วจากจากโลมเล้า ลิ้นหนาลากขึ้นลงอย่างหนักหน่วง ทำให้ดงเฮต้องบิดร่างด้วยความเสียวซ่านที่ตีไล่วนอยู่ในท้องน้อย
“อ้ะ อ่ะ อ่า คิบอม” มือบางเลื่อนมาขยุ้มกลุ่มผมหนาที่ตอนนี้สะบัดขึ้นลงตามจังหวะของปากร้อนที่ทำหน้าที่เป็นอย่างดี มือหนาของคิบอมอีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่างลูบไล้ตามสีข้างขยำสะโพกนุ่มเต็มมือเริ่งเร้าอารมณ์ร่างบางไม่ให้ได้ขาด
“พะ พอ แล้ว อ้ะ ใกล้แล้ว” ดงเฮครางเสียงหวานร้องบอกเมื่อเห็นปลายทางรำไร แต่กลับทำให้ร่างหนาหยุดสิ่งที่ทำอยู่แล้วผละออกกระชากอาภรณ์ตนเองให้ไปนอนอยู่บนพื้นห้องอย่างไม่ใยดี แล้วรีบกลับมาทาบทับร่างบางที่แทบทนไม่ไหวเมื่อร่างหนาหยุดก่อนที่จะถึงปลายทาง
“คิบอม เร็วซิ” เสียงหวานเร่งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“หึ เมื่อกี้บอกให้ฉันใจเย็นๆไม่ใช่รึไง” ร่างหนาเอ่ยตอบทั้งๆที่ยังไม่ละมือหนาจากเรียวขาขาว กดจูบสร้างรอยไล่จากโคนขาด้านในไปยังจุดตื่นตัวที่แข็งขืนไม่ต่างจากของร่างสูงเอง พลันแยกขาเรียวออกแล้วแทรกเข้าแทนที่ มือหนาส่งเข้าสัมผัสช่องทางสีหวานที่กำลังเชิญชวนอยู่ตรงหน้า
“อ้ะ อื้อออ” เสียงหวานครางลั่นทันทีที่นิ้วหนาล่วงล้ำเข้าสู่ช่องทางภายใน บีบรัดแน่นจนร่างสูงอยากจะกระแทกแก่นกายตนเองเข้าไปแทนที่ แต่หากกลัวดงเฮจะรับไม่ไหว ต้องเตรียมให้พร้อมเสียก่อน
“อ่ะ อะ คิบอม อื้อ อา” นิ้วหนาเพิ่มจำนวนดึงดันเข้าออกกระตุ้นร่างข้างใต้ ยิ่งดงเฮส่งเสียงกระเส่าเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นการกระตุ้นร่างสูงเท่านั้น
“คะ คิบอม” ดงเฮเรียกร่างหนาเสียงแผ่วด้วยแรงอารมณ์ แต่นั้นทำให้เจ้าของชื่อรับรู้ถึงความหมาย
“พร้อมแล้วนะ งั้นตาฉันมั่งล่ะ” ยกยิ้มมุมปากทันที ปลดนิ้วหนาของตนเองออกแล้วแทนที่ด้วยแท่งร้อนที่แข็งขืนรออยู่แล้วอย่างรวดเร็ว
“อ้าาา อ้ะ อ้ะ อ้ะ”
ร่างบางเบ้หน้าร้องด้วยความเจ็บที่คิบอมไม่เบาแรงกระแทกจนสุดในคราแรกทันที แถมยังไม่รอให้ร่างบางได้ปรับตัวรับกับขนาดที่ไม่ธรรมดานั่นอีก กลับส่งแรงกระแทกไม่ยั่งจนกลั้นเสียงไม่ไหวครางรับกับจังหวะนั้นหวานจนคนฟังพอใจ
“อ่าห์...ดงเฮ อืม” เสียงทุ้มดังพร่าอย่างพอใจ ก้มลงบดจูบเรียวปากฉ่ำอีกครั้ง
“อื้อ อืมมม” ส่วนล่างยังคงทำหน้าที่ ส่วนปากบางก็ต้องเปิดรับลิ้นร้อนที่ส่งมากวาดต้อนความหวานไม่ว่างเว้น
มือหนายกเรียวขาขึ้นพาดไหล่ตนเองข้างหนึ่งแล้วส่งแรงกระแทกหนักหน่วงเข้าไปทันที จนร่างบางกรี้ดร้องลั่นเมื่อแท่งร้อนกดกระแทกโดนจุดอารมณ์ในช่องทางอ่อนนุ่ม คิบอมยิ้มกริ่มจึงกระแทกเข้าซ้ำอย่างไม่ต้องให้ร้องขอ
“อ้า อ้า อ่ะ อ้า” ร่างบางส่งเสียงครางหวานไม่หยุดจากการกระตุ้นของร่างสูงที่กระแทกรุนแรงขึ้นจนต้องเอื้อมมือบางไปขว้ามือหนาที่ขยำอยู่ตรงสะโพกของตนเองเพื่อหาที่ยึด ปลายเล็บอีกข้างกดลงบนผิวกร้านตรงต้นแขนหนาสร้างรอยแผลเล็กๆให้ แต่คงไม่ทำให้คนที่กำลังเพลิดเพลินกับร่างบางจะสนใจ
ร่างสูงสอดใส่แก่นกายเข้าออกสลับแรงผ่อนบ้างให้ร่างบางไหวตาม จนช่องทางอ่อนนุ่มตอดรับแทบทุกจังหวะเป็นสัญญาณกลายๆ เสียงหวานเอ่ยย้ำชัดอีกครั้งให้รับรู้
“คะ คิบอม ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว” บอกด้วยน้ำเสียงขาดท่อนเพราะแรงส่งที่ยังไม่เว้นจังหวะ
“อ่า อืม งั้นไปพร้อมกันเลย” ไม่รอให้เสียงหวานขาดช่วง คิบอมส่งจังหวะรุนแรงเร่งเร้าอารมณ์ให้ทันคำบอกของดงเฮว่าใกล้จะถึงปลายทาง ยิ่งช่องทางขมิบกระตุกเกร็งเขาเองยิ่งเสียวซ่านจนต้องรีบส่งแรงหนักนำพาทั้งสองร่างสู่ปลายทางพร้อมกัน
“อ้ะ อ้าาาา”
“อืมมมมม”
เสียงหวานเสียงทุ้มครางรับกันทันทีที่แก่นกายเล็กกระตุกเกร็งปลดปล่อยออกเลอะหน้าท้องนวลบาง และแท่งร้อนที่ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวฉีดพุ่งเข้าในช่องทางสีสดจนร่างบางต้องเกร็งร่างรับ
“แฮ่ก แฮ่ก อา” ร่างหนาทิ้งตัวลงทาบทับร่างบางด้านล่างที่นอนหอบน้อยๆ แล้วกดจูบแย่งชิงอากาศคนที่กำลังหอบออกซิเจนเข้าปอดอีกครั้ง
“อืมมม จุ๊บ ขอบใจนะ ดงเฮ” บดจูบเพียงไม่นานก็ผละออกมาเอ่ยคำขอบคุณอย่างเช่นทุกครั้ง
“นะ นาย นายปล่อยข้างในอีกแล้วนะ” ดงเฮที่เขินอายกับความหมายที่ต้องการสื่อเอ่ยออกมาหน้าแดงก่ำ ที่ไม่ทราบสาเหตุว่าจากแรงอารมณ์ที่ยังไม่ลดลงหรือว่าโกรธกันแน่ แถมยังยกมือเล็กดันร่างหนาให้ผละออกไป แต่เหมือนแรงอันน้อยนิดไม่ได้สร้างระยะห่างเพิ่มขึ้นเลย ก็คิบอมยังไม่ถอนส่วนนั้นออกเลยนี่นา
“อา จริงด้วย กับนายฉันลืมทุกทีเลย ไม่ได้ป้องกัน แถมยังปล่อยข้างในไม่รู้ทำไม สงสัยฉันจะรู้ว่านายสะอาดไปตั้งตัวจริงๆล่ะมั้ง” คิ้วเข้มหยักขึ้นอย่างล้อเลียนแบบคาสโนว่า ถนัดจริงๆกับการทำให้คนใจหวั่นไหวเนี่ย
“มะ ไม่ต้องมาพูดเลย เอาออกไปเลยนะ ฉันจะไปอาบน้ำ” มือบางยกขึ้นดันร่างหนาอีกครั้ง ด้วยดวงหน้าหวานขึ้นสีที่หันหนีไปอีกทาง กลัวว่าอีกคนจะรู้ว่าใจน่ะคิดเข้าข้างตนเองไปอีกครั้งแล้ว
ร่างหนาถอดถอนส่วนที่เคยแข็งขืนออกจากร่างบางเรียกเสียงครางหวานเล็กๆได้จนคิบอมอยากจะคว้าร่างนั้นมาเริ่มใหม่กิจกรรมร้อนแรงอีกครั้ง แต่เห็นสายตาที่ตวัดมาก็ต้องเลิกไป ปล่อยให้คนที่คว้าเสื้อผ้าลวกๆวิ่งเข้าห้องน้ำชำระร่างกายอย่างที่ต้องการ
.
.
ดงเฮที่วิ่งหรือจะเรียกว่ากะเพลกจะดีกว่า เข้าห้องน้ำมาอย่างรวดเร็ว แม้จะลำบากมากกับการเขยื้อนร่างกาย ขยับสะโพกเพียงเล็กน้อยความเจ็บก็สาดซัดทันที แต่ต้องการหนีสภาพน่าอายออกมาก่อน กลัวว่าอีกคนจะจับอาการได้
ของเหลวสีขุ่นไหลลงมาตามเรียวขาของร่างบางที่ยืนอยู่หน้ากระจกใบโต ทำให้คนที่กำลังมองร่องรอยสีหวานที่ประปรายอยู่ทั่วไปหมดต้องขึ้นสีจัดเมื่อรู้สึกถึงความเหนอะหนะ
เจ้าบ้า...แค่กับเราเท่านั้นเหรอ...เราจะคิดเข้าข้างตัวเองได้บ้างมั้ยนะ...
_.~;*’¯’*;~._.~;*’¯’*;~._.Flip Love._.~;*’¯’*;~._.~;*’¯’*;~._
กลับไปหน้าบทความ (เม้นให้ไรเตอร์ด้วยน้าาาา >/////<)
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=755193&chapter=9
