“...เราผิดเองนะ...ทำให้พี่หมดความอดทน...”
“อื้อ!”
ริมฝีปากหนาจกวาบลงมาจูบกลีบปากสีสวยที่แสนนิ่มคู่นั้น
ดวงตาหวานปิดสนิทรับรู้เพียงว่า ตอนนี้ทั้งปากบนและล่างของตนกำลังถูกคยูฮยอนขบเม้มสลับกันไปอย่างร้อนแรงแต่เจือความอ่อนโยนมาให้
มือหนาที่หยุดการจับดึงเนื้อหยุ่น
ตอนนี้ก็ค่อยๆเลื่อนขึ้นสูง พร้อมกับเปิดดึงเอาเสื้อนอนตัวนิ่มติดขึ้นไปด้วยจนร่างอวบตกใจจนเผยอริมฝีปากออก
แต่ยิ่งเป็นโอกาสให้ลิ้นร้อนกดแทรกเข้าไปเกี่ยวรัดเอาลิ้นเล็กที่นุ่มหยุ่นในน้ำหวานสีใส
“อือ...อืม...”
มือเล็กสาวกำกลมเป็นมือโดเรม่อนอีกครั้งเมื่อปากร้อนยังไม่ยอมปล่อยริมฝีปากตนเองให้เป็นอิสระ
ลมหายใจที่มีก็ใกล้หมด กลีบปากสวยจึงลองขยับหาโอกาสหายใจ
แต่กลายเป็นการโต้ตอบการจูบให้คนตัวโตพอใจขึ้นไปอีก
“อ่าห์....แฮ่กๆ...”
เมื่อบดจูบจนพอใจแล้วริมฝีปากหนาก็ยอมปล่อยกลีบปากชมพูที่ตอนนี้แดงจัดเพราะถูกบดจนสีช้ำเคลือบด้วยน้ำสีใส
ยิ่งมองก็ยิ่งน่าจูบซ้ำ
“พี่ขอ...ลวนลามเรานะ”
ประโยคนี้เพียงแค่บอกเท่านั้น
ไม่ได้ต้องการคำตอบ ในเมื่อมือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อตัวนิ่มทั้งสองข้างแล้ว
พร้อมกับใบหน้าคมคายที่เลื่อนลงซุกไซ้ซอกคอขาวสลับกับมือหนาที่ถอดเสื้อนอนตัวนิ่มออกไปจนได้
“อ้ะ
พี่คยูฮะ...” ซองมินที่ไม่ทันจะเข้าใจการขอลวนลามของคยูฮยอนก็ถูกถอดเสื้อออกไปแล้ว
มือเล็กคว้าปลายเสื้อไป ก็ดึงไว้ไม่ยอมให้ร่างสูงขว้างไปอย่างที่ใจต้องการ
“ผะผมอาย...”
มือเล็กดึงเสื้อกลับมาปิดผิวนวลด้านบนไว้ ช้อนตาหวานบอกคนด้านบน
...ก็เราอ้วนนี่นา...หุ่นไม่ดีเหมือนใครเขา...
ใจดวงน้อยได้แต่คิดในใจนึกไปถึงหลากหลายคำที่คยูฮยอนเคยบอกเอาไว้
ทั้งมาสคอทล้อรถ ทั้งมีแต่ส่วนโค้งไร้ส่วนเว้า
โดยไม่รู้ว่าพี่ชายของเพื่อนสนิทตัวเองคนนี้ติดใจตรงจุดนี้ทั้งนั้นแหละ
“ไม่ต้องอายหรอก...งั้น...พี่ถอดด้วยเลยก็ได้เราจะได้ไม่ต้องอายนะ”
ว่าจบคยูฮยอนก็ชันตัวขึ้นถอดเสื้อตัวเองโยนไปมุมนึงของห้องทันที
“ให้พี่นะ...เราจะปล่อยให้พี่อายคนเดียวเหรอ”
ซองมินไม่รู้ว่าอย่างนี้มันทำให้เขาอายน้อยลงตรงไหน แต่มือเล็กก็ยอมปล่อยให้คยูฮยอนโยนเสื้อตัวเองไปไกลอยู่ดี
“อื้อ...”
เมื่อถอดชิ้นส่วนร่างนุ่มนิ่มได้ดังใจ
คยูฮยอนก็กลับมาประกบจูบหวานให้ซองมินอีกครั้ง
ริมฝีปากแดงฉ่ำที่เหมือนจะรับรู้การจูบมาขึ้น
เริ่มจูบตอบจนเผลอไผลไม่รู้ตัวว่าอาภรณ์ชิ้นล่างของตัวเองกำลังจะลอยไปอยู่กองเดียวกับเสื้อตัวบนแล้ว
“อืม...ซองมิน...”
ปากหนาละจากริมฝีปากนิ่ม แล้วไล่กดจูบที่แก้มนิ่ม ขบเม้มหูเล็ก แล้วมายังซอกคอขาว
กดจูบแรงๆจนรอยสีกุหลาบปรากฏอย่างที่เขาอยากเห็นตั้งแต่วันที่ได้จูบแรกจากซองมิน
มือหนาลูบไล้เอวนุ่มที่หยุ่นเด้งรับมือจนต้องใช้สองมือคว้าหมับเข้าให้เต็มมือสองข้าง
แล้วค่อยๆเลื่อนขึ้นด้านบน เพื่อไปหาสิ่งที่เขาอยากจะลิ้มรสที่สุด...ยอดอกสีสดประดับอยู่บนอกขาวทั้งสองข้าง
ที่ราวกับเรียกร้องให้ริมฝีปากร้อนก้มลงดูดดุน
“อ้ะ...อ้า...พี่คยู
อื้อ...” เสียงหวานครางแผ่วเมื่อริมฝีปากเข้าครอบครองข้างหนึ่งพร้อมกับปลายนิ้วหยาบที่บดลง
เคล้นคลึงเนินอกอิ่มที่นูนกว่าแผ่นอกชายทั่วไป
“อือ...”
ปากบางเม้มแน่นไม่กล้าปล่อยเสียงออกมา มือเล็กทั้งสองข้างยังคงกำไว้ไม่คลายออก
เสียงดูดริมฝีปากเข้ากับยอดอกดังจ้วบจ้าบ
เรียกให้แก้มนิ่มที่ระเรื่อไปด้วยสีแดงยิ่งร้อนจัดด้วยความอาย ไม่กล้าลืมตามองร่างสูงที่ขอลวนลามตนเองเลยซักนิด
กายหนาเข้าแทรกระหว่างขาขาวทั้งสองข้าง
ปากร้อนที่ยอมผละออกจากยอดอกที่แข็งเป็นไตทั้งสองข้างและเปียกชุ่มไปหมดแล้วนั้น
ตาคมก็มองเห็นว่าร่างนิ่มของเขาหลับตาปี๋ มือกำแน่นจนน่าเอ็นดู
“...ซองมิน...กลัวเหรอ...หืม?”
“อะอือ....ฮะ...”
ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงทุ้มก้มลงมากระซิบที่ข้างหู
ใบหน้าหวานพยักขึ้นลงระรัวบอก ริมฝีปากที่ขบกัดไม่หยุด
ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารักน่าเอ็นดู
“.....” น่ารักชิบ...
โจวคยูฮยอนกำลังโดนน๊อค...
เขาอยากจะฟัดๆๆๆ จริงๆเลย ตัวนุ่มนิ่มที่ขาวนวลลื่นมือ ใบหน้าหวานที่ดวงตาคลอหยาดน้ำใส
ริมฝีปากแดงฉ่ำที่มาจากการขบกัดของเจ้าตัวบวกกับฝีมือของเขาเอง
และท่าทางที่น่าเอ็นดูที่สุด
“ฮึ้ย...ทำไมเราถึงน่ารักอย่างนี้เนี่ย~”
“อ๋า!~~” ร่างสูงหลุดมาดก้มลงฟัดน้องนุ่มนิ่มให้หายหมั่นเขี้ยวจูบปาก
มาแก้มซ้ายขวาให้มันถึงใจ คยูฮยอนทั้งกอดจูบลูบคลำ(?)จนซองมินดูผ่อนคลายลงแล้ว
ก็ค่อยๆเดินหน้า(?)ต่อด้วยแก่นกลางลำตัวของตนเองเริ่มจะโป่งพองดันออกมาจนร้อนไปหมด
มือหยาบกวาดลูบเนื้อนุ่มจนมันมือ
เรียวขาที่ไร้อาภรณ์ปกปิดถูกกดจูบเพียงนิดรอยสีสวยก็ปรากฏขึ้น
ปากร้อนไล่เข้าใกล้มายังแก่นกายเล็กที่ร้อนและขยายขนาดขึ้นมาแล้ว
ซองมินพยายามหุบขาเข้าชิดปิดบังความน่าอายแต่ก็ติดกายหนา
“อ้าาา!!!”
เสียงหวานครางดังลั่นเมื่อปากร้อนก้มลงเข้าครอบครองแก่นกายเล็กของตน
ลิ้นร้อนทั้งดูดดุนจากโคนจรดปลายจนสะโพกอิ่มเด้งรับ
“อะอื้อ...พี่คยู...อ้า~ ผะผม...” ขาเรียวที่พยายามเบียดชิดจิกปลายเท้าลงพื้นเตียงด้วยความเสียวซ่านเมื่อรู้สึกว่าใกล้จะถึงปลายทาง
แต่คยูฮยอนกลับหยุดริมฝีปากร้อนที่กำลังปรนเปรอนั้นลงเสีย
“...ซองมินลุกขึ้นหน่อยนะ”
มือหนาจับร่างนิ่มที่ไม่มีแรงขัดขืนใดๆให้อยู่ในท่าคลานคว่ำหน้าลง ใบหน้าหวานเหลียวหันมามองคนตัวสูงก็พอดีกับเห็นมือหนาจับเอาก้นนิ่มของตัวเอง
“อ้ะ อื้ออ....”
ร่างสูงคุกเค่าชิดมือก้นขาวกลมนิ่ม ตาคมมองด้วยสายตาพราวระยับ
แล้วมือใหญ่ก็จับหมับเข้าเต็มๆบีบขยำเต็มมือซ้ำ
“....อึก...นิ่มชิบ...”
เสียงทุ้มเอ่ยกับตัวเองเบาๆด้วยความพอใจ
มือหนาแบะเนื้อนิ่มสองข้างออกจากกันแล้วก็ก้มลงส่งปลายลิ้นร้อนไปยังกลีบเนื้อสีสดที่ปิดสนิท
“อ้าาา!!...พะพี่คยู!...อย่า....นะ...ฮะ.อื้อออ...”
ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ร่างเล็กไม่เคยสัมผัส ทำให้สะโพกอิ่มเอนหนีปากร้อนที่ส่งปลายลิ้นร้อนเกร็งเข้าแทรกจนเสียววาบในท้องน้อย
“อึก...อื้อ...”
เอวอิ่มบิดไปมาด้วยท่าทางที่ยิ่งทำให้คยูฮยอนอยากจะก้าวข้ามขั้นตอนทั้งหลายไป
“...ซองมิน...มันอาจจะเจ็บนิดนะ”
เมื่อลิ้มรสชาติหวานพอแล้ว
คยูฮยอนก็กระซิบบอกร่างนิ่มแล้วกดแทรกปลายนิ้วของตนเข้าไปทีละนิด
“อ้ะ
อ้า..อื้อๆๆ...”
นิ้วยาวกดลึกเข้าไปช้าๆ
เมื่อช่องทางสีหวานเกร็งแน่นก็ช้าลงเพื่อให้ซองมินได้ปรับตัว
จนแล้วนิ้วยาวทั้งสามที่ค่อยๆเพิ่มเข้าไปก็กดแทรกจนหมด
“อึก...พี่คยู...มะมัน..อือ...”
เสียงหวานครางในลำคอเมื่อมือหนาเริ่มใส่จังหวะเข้าออกช้าๆ
แล้วค่อยเริ่มความเร็วเพิ่มขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่ามีน้ำหล่อลื่นออกมาเป็นตัวช่วย
“อือ...อืมมม...อ้ะ
อ้า~~”
เสียงครวญครางที่เปลี่ยนไปกับแรงบีบรัดทำให้คยูฮยอนรู้ว่าปลายนิ้วยาวกดสอดเข้าไปโดนจุดอารมณ์ของร่างนิ่ม
จึงเร่งความเร็วขึ้น
“อ้ะ
อ้า...พี่คยู อ้ะๆๆ ตะตรงนั้น...มัน...อื้อๆ...”
ปลายนิ้วร้อนกดจุดเดิมซ้ำๆเรียกเสียงหวาน
มือเล็กกำผ้าปูสีอ่อนแน่นจนตึง
ทั้งท่าทาง
เสียงร้องหวานและช่องทางที่บีบรัดนิ้วเขาแน่นตอนนี้มันทำให้ร่างสูงทนไม่ไหวต่อไปแล้ว
มือหนาปล่อยจากกายนิ่มเพื่อปลดอาภรณ์ชิ้นล่างตนเองลง
แท่งร้อนแข็งที่ผงาดขึ้นเต็มที่
ปลายยาวปริ่มน้ำสีขุ่นที่บ่งบอกว่าเกินกว่าจะข่มอารมณ์ให้เก็บไว้ได้อีกแล้ว
“ซองมิน...พี่ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ”
ร่างสูงยืดตัวไปกดจูบแก้มนิ่ม แล้วกระซิบบอกเสียงแหบพร่า
“อ้ะ! อ้าาา!!...” เสียงหวานร้องลั่น
เมื่อปลายแท่งร้อนกดแทรกเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ฟันขาวขบแน่นทั้งความเจ็บเสียดและความรู้สึกเสียวซ่านที่เจือมา
“อึก...ทนนิดนะ...”
คยูฮยอนโน้มตัวลงกดจูบสร้างรอยที่ไหล่ขาวราวปลอบโยน
มือหนาส่งลงไปลูบไล้ท่อนร้อนเล็ก
ช่วยดึงความเจ็บออกไปให้เหลือเพียงความเสียวซ่านที่เข้าเล่นงานเท่านั้น
สะโพกหนาค่อยๆดึงแก่นกายออกมาทั้งที่ยังส่งเข้าไปไม่สุดเพื่อค่อยๆกดแทรกเข้าไปใหม่อย่างช้าๆ
การแทรกกายเข้าไปครั้งใหม่ครั้งนี้ไม่ปล่อยให้สะโพกนิ่มได้เตรียมตัวเช่นเคย
“อึก...อือ...อ้ะๆ...พี่
คะคยู...อื้อๆๆๆๆ”
เมื่อกดเข้าจนสุด
ร่างสูงก็ไหวสะโพกเข้าออกเร็วแรงทันที
ก้นนิ่มขาวสองข้างเด้งขึ้นลงตามลงแรงกระแทกจนเกิดเสียงดังแน่นๆ ปัปๆ ร่างกายนุ่มนิ่มที่คนจับยิ่งพอใจก็ยิ่งทำให้ไม่อาจห้ามใจได้ส่งแรงกระแทกไม่ได้ขาดจังหวะ
ใบหน้าหวานที่แดงก่ำแทบจะซบลงไปกับผืนฟูกนุ่ม
ริมฝีปากแดงช้ำจากการขบกัดเริ่มสั่นเล็กน้อย
เมื่อความรู้สึกบางอย่างที่แทรกความเสียวซ่านเจือความเจ็บนั้นเข้ามาในหัวใจดวงเล็ก
“ฮึก....อื้อๆ...ฮืกๆๆ...พะพี่คยู...ฮือออ...”
แผ่นหลังบางดูสั่นไหวกับเสียงครางที่ดูน่าสงสารทำให้คนที่กำลังเหมือนมัวเมาในเนื้อนวล
ชะงักแรงกระแทกให้ช้าลง แล้วก้มลงแนบอกแกร่งกับแผ่นหลังนิ่ม
“ฮึก...ฮือๆ...”
น้ำตาหยดเล็กไหลป้อกลงแก้มนวล
“อึก...ซองมิน...เป็นอะไรไป
หืม? เจ็บเหรอ” มือหนายกขึ้นลูบผมนิ่ม นัยน์ตาคมพยายามดูสีหน้า
และสบตาหวานก็เห็นว่าร่างนิ่มกำลังร้องไห้...
“เป็นอะไร
ร้องไห้ทำไม เจ็บมากเลยเหรอ หืม?”
ใจดวงแกร่งไหววูบทันทีที่เห็น
จนหยุดการกระทำทุกอย่างหมด ถอดท่อนร้อนของตนเองออกทันทีโดยไม่สนความรู้สึกด้านกามารมณ์
แล้วลงมานอนเคียงคนที่กำลังซุกหน้าลงกับหมอนนิ่ม น้ำตาหยาดใสก็ไหลช้าๆเปื้อนแก้ม
มือหนาลูบแผ่นหลังบางไปมาอย่างปลอบโยน
“ฮึก...ปะเปล่าฮะ...ฮึก..อึก...ตะแต่มัน...ฮือ...”
แก้มนิ่มที่เปื้อนหยาดน้ำสีใส
เปลี่ยนเป็นแดงจัดขึ้นมาราวกับเขินอายอย่างไม่รู้สาเหตุทั้งที่กำลังเหมือนเสียใจอะไรอยู่
“...ผะผม...กลัว..ฮึก...ผม..ฮึกๆ...มองไม่เห็น...อึก...พี่...มัน...ฮึกๆกลัว..”
“......”
คยูฮยอนกำลังโดนน๊อครอบที่สอง...เพราะท่าทางเมื่อครู่นี้ทำให้ซองมินต้องก้มหน้าลงมองเห็นแต่พื้นเตียง
หัวใจดวงโตกำลังเต้นแรงเขาไม่รู้ว่าซองมินคิดกับเขาแบบไหนเมื่อเจ้าตัวพูดน้อยแสนน้อย
แต่ตอนนี้เขารับรู้มันได้ว่าซองมินต้องการเขาเหมือนกัน อยากมองเห็นเขา
ว่าเป็นตัวเขาที่ทำอะไรๆกันอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่คนอื่น
“...จุ้บ...งั้น...”
จูบปลอบที่ริมฝีปากแรงๆหนึ่งครั้งแล้วผละออก ตาคมเป็นประกายวาบวับจ้องมอง
“อ้ะ!!!”
“...ท่านี้ดีกว่าสินะ”
มือหนาพลิกเอาร่างนิ่มหงายขึ้นแล้วตนเองก็เข้าแทรกระหว่างเรียวขาขาวทันที
แล้วก็เป็นความคิดที่ดีจริงๆ
คยูฮยอนนอนคร่อมทิ้งน้ำหนักลงบนตัวแน่นแล้วกอดแน่นๆจนเสียงหวานร้องประท้วงเล็กๆ
พร้อมกับน้ำตาแห้งไปแล้ว
เนื้อนวลนิ่มเต็มไม้เต็มมือถูกฟอนเฟ้นซ้ำไปมาทั่วทั้งตัวจนไม่ต่างกับรอยสีหวานประปรายไปทั่วอย่างที่คนสร้างพอใจไปทุกจุด
“อืมม...”
ริมฝีปากร้อนบดจูบหวานให้ พร้อมกับมือหนาที่บดขยี้ยอดเม็ดบัวสีสวย
และแก่นกายเล็กที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยขึ้นลง จับเอาเรียวขานวลให้รัดเอวหนาของตนไว้
“พี่ดีใจนะที่เราอยากเห็นพี่...”
เสียงทุ้มเอ่ยบอกข้างหูเล็กที่ทำให้แก้มแดงก่ำเกินจะทนได้
แล้วเสียงหวานก็เอ่ยตอบเบาๆว่า...
“ผมก็ดีใจฮะ...”
ไม่อยากจะตีความหมายหรือถามอะไรต่อเพราะแค่นี้คยูฮยอนก็ โคตรจะมีความสุขแล้ว...
คนมีความสุขทางใจแล้วก็เริ่มสานต่อทางกายริมฝีปากหนากดจูบแรงๆอีกหนึ่งครั้งแล้วค่อยๆเอาแก่นกายตนเองไปจ่อไว้ที่ช่องทางสีสด
“อื้อ...อ้ะ..พี่คยู...”
มือเล็กผวากอดคล้องคอหนาทันทีเมื่อแท่งร้อนใหญ่กดเข้าแทรกอีกครั้ง
และไม่ได้เจ็บเหมือนครั้งแรก
คยูฮยอนยกยิ้มพอใจสุดๆที่น้องนิ่มที่กอดอ้อนเขา...คงรู้สึกดีกว่าท่าเมื่อกี้จริงด้วยซินะ...
“...ซองมิน...ซี้ดดด...”
สะโพกหนาค่อยๆดันเข้าช้าๆกดแทรกช่องทางที่บีบรัดแน่น
แล้วเคลื่อนออกช้าๆไม่ต่างกัน
สร้างความเสียวซ่านให้ร่างนิ่มจนปลายนิ้วเล็กกดเข้าที่ไหล่กว้างจนแทบเป็นรอย
“อือ...อ้ะ...อ้า..พะพี่...อ๊าๆๆๆๆ”
แล้วความเร็วก็เพิ่มขึ้นด้วยความอดทนที่หมดลง ความหอมหวานของซองมินทำให้คยูฮยอนไม่อาจรั้งอะไรไว้ได้อีก
จนแท่งร้อนกดแทรกเข้าลึกเร็วและแรง
ร่างนิ่มเคลื่อนไปตามแรงกระแทกสั่นไหวจนเนื้อนิ่มนวล
ไหวหยุ่นให้คนที่เคยว่าซองมินเป็นมาสคอทมิชลินจับขยำไม่หยุดมือ
ทั้งที่ยังไหวสะโพกเข้าใส่ร่างนิ่มตลอดเวลา
“อื้อ...มะมัน...เสียว...อ้าๆๆๆ..ตะตรง...นั้น...อื้อออ”
ยิ่งปลายแท่งร้อนกดเข้าที่จุดอารมณ์เนื้อตัวนิ่มยิ่งเกร็งกลีบสีสดรัดแท่งร้อนจนแน่น
“ซองมิน...อ่าห์...อึก...”
ซองมินยิ่งครางหวานคยูฮยอนก็ยิ่งโหมแรงหนัก ริมฝีปากร้อนก้มลงบดจูบหวานฉ่ำ
แวะลงกดสร้างรอยชัดๆที่ซอกคอหอมอีกที
“อึก..พี่ฮะ...ผะผม...อื้ออๆๆ...”
“ใกล้แล้วเหรอ...งั้น...”
“อ้าาา!!!....อ้าๆๆๆ...อื้อๆ”
เสียงหวานครางลั่นหนักเมื่อแท่งร้อนเร่งความเร็วเข้ากดที่จุดเร้าอารมณ์จุดเดิมจนเห็นปลายห้วงอารมณ์อยู่ไม่ไกล
มือหนาก็คอยรูดรั้งแก่นกายเล็กที่ใกล้ปลดปล่อยเต็มที่ขึ้นลง
“อึก..พร้อมกันนะ
ซองมิน...” เมื่อความรู้สึกเสียวซ่านซัดโหมเข้าใส่จนใกล้ถึงปลายทาง
สะโพกหนาก็ไหวกระแทกเข้าชิดนวลเนื้อนิ่มเป็นจังหวะหนักๆ
“อ้าๆๆๆ...!!!อ้าาาาาา”
“!!!อืมมมมม...”
แท่งร้อนเล็กปล่อยของเหลวสีอ่อนออกมาด้านนอก
เช่นเดียวกับคยูฮยอนที่ส่งแรงสะโพกเข้าหนักหน่วงจนกระตุกฉีดพ่นหยาดหยดสีขุ่นเข้าวาบภายในจนสะโพกนิ่มไหวรับ
“อาห์...แฮ่กๆ...”
ร่างนุ่มเหนื่อยอ่อนราวกับวิ่งมานับกิโล
แผ่นอกอิ่มไหวขึ้นลงเช่นเดียวกับร่างสูงที่สุขสมอารมณ์อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนทิ้งกายลงทับเนื้อนวลนิ่ม
“...อึก...อืมม...”
ริมฝีปากร้อนประทับจูบลงราวกับแย่งอากาศคนเหนื่อยอย่างเอาแต่ใจ
ปลายลิ้นหนากวาดต้อนเอาทุกอย่างมารับรส ทุกอย่างที่เป็นของซองมินจนพอใจก็ค่อยๆปล่อยกลีบปากนิ่มให้เป็นอิสระ
ภาพของร่างนิ่มที่เนื้อตัวแดงอมชมพูด้วยแรงอารมณ์
ดวงตาหวานฉ่ำมองขึ้นสบตาคม
ริมฝีปากแดงช้ำถูกกัดจากฟันขบขาวด้วยความเขินอายเล็กน้อย...ทำเอาคยูฮยอนโดนน๊อค
รอบที่สาม
“อ้ะ!
พี่คยู...”
แล้วก็ทนไม่ไหวก้มลงฟัดๆๆๆน้องนุ่มนิ่มของเขาจนได้
ทั้งกดจูบไปทั่วทั้งกอดแรงๆ
“ฮึ้ยย...รู้มั้ยว่าห้ามไปทำอะไรอย่างนี้กับใคร
โดยเฉพาะไอ้ท่ากัดปาก ช้อนตาอ้อนเนี่ย”
“.....”
“รู้มั้ย...”
เมื่อไม่ได้คำตอบ หน้าคมก็ก้มลงแนบหน้าผากลงกับตำแหน่งเดียวกันแล้วถามย้ำ
“ฮะ...พี่คยู...”
แก้มแดงร้อนขึ้นอีกครั้งพลางเอ่ยตอบ...อย่างน้อยก็รับรู้ได้ถึง..ความหวง จากคนๆนี้
“จุ้บ...เด็กดี...”
ร่างสูงแนบริมฝีปากลงบนหน้าผากขาวด้วยความละมุนอ่อนหวาน
จนหัวใจดวงน้อยเต้นแรงไปหมด...หัวใจดวงที่มันเต้นแรงดวงนั้นมันกระเด้งไปอยู่ที่คนร่างสูงทั้งดวงตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้...
O::::O::::
O::::O:::: O::::O:::: O::::O:::: O::::O:::: O::::O:::: O::::O:::: O::::O::::
O::::O
อ่านต่อได้ที่นี่ค่ะ ^^
