NC Wonhyuk Chapter38 ค่ำคืนอาบแสงจันทร์
“ขอบคุณนะครับ...สำหรับผ้าพันคอ...ผมชอบมากๆ”
ริมฝีปากหนาพรมจูบลงบนหน้าผากนวล
ที่เจ้าของหลับตาลงรับสัมผัส และเพียงครู่เดียว
ริมฝีปากสีสดก็โดนเจ้าของที่โหยหาคิดถึงบดเบียดเข้าชิมรสหวาน
ร่างบางเผยอริมฝีปากเพียงนิดลิ้นร้อนก็กดแทรกเข้ากวาดต้อนเกี่ยวพัน
ใบหน้าหวานหงายเงยขึ้นไปตามแรงจูบที่เริ่มร้อนขึ้นตามความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ระเบียงด้านนอกของห้องถูกปปล่อยทิ้งไว้แล้วตอนนี้เมื่อร่างหนาของซีวอนพาเอาร่างเล็กคนรักมาถึงเตียงกว้างโดยไม่ยอผละริมฝีปากออก
มือเล็กบีบต้นแขนหน้าแน่นเมื่อลมหายใจที่ถูกช่วงชิงไปตลอดนั้นแทบหาไม่ได้แล้ว
ซีวอนจึงยอมผละริมฝีปากร้อนของตนออก
“แฮ่ก...”
ฮยอกแจหอบอากาศเข้าปอดทันที กลีบปากที่แดงช้ำแวววาวจากน้ำสีใส
ดวงตาที่ฉ่ำหวานจากแรงอารมณ์ที่เริ่มพัดเข้ามาและแสงจันทร์ที่ฉาบส่องผ่านประตูกระจกบานกว้างที่ปิดสนิทกันลมหวานพัดเข้ามานั้น
ยิ่งทำให้ใจดวงแกร่งไหววูบ หลงใหลในความงาม ฮยอกแจของเขา
ห่างไปเพียงไม่ถึงเดือนกลับคิดถึงห่วงหาซะขนาดนี้แล้ว...
“ผมจะอยู่ได้มั้ยถ้าไม่มีคุณ”
“!!!”
คำที่เอ่ยเหมือนกับนกรู้ว่าฮยอกแจจะหายไปจากเขา
ทำให้ร่างบางตกใจไม่น้อย
“ทำไมถึงถาม...อย่างนี้ล่ะ”
“...ผมแค่คิดว่า...ขนาดไม่ได้อยู่กับคุณไม่ถึงเดือน...ผมยังคิดถึงคุณขนาดนี้...แล้วถ้าไม่มีคุณผมคงอยู่ไม่ได้...”
แววตาคมที่มองลงมานั้นมั่นคงและจริงใจ...อีกแล้ว...ซีวอนหลอกเขาได้แนบเนียนอีกแล้ว...หรือว่า...มันจะเป็นไปตามนั้นจริงๆ...
“......ฮึก...”
ฮยอกแจไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว
ดวงตาใสหลับแน่นไล่น้ำตาที่เผลอปล่อยให้ไหลออกมาออกไปแล้วยกริมฝีปากตนเองกดจูบแนบเข้ากับกลีบปากหนาของคนที่ทาบทับร่างอยู่ด้านบน
ความน่ารักของคนรักที่แสนคิดถึงยิ่งเร่งให้ซีวอนปลดผ้านิ่มออกจากร่างเล็ก
ริมฝากหนาระดมกดจูบที่ซอกคอหอม จุดสัมผัสที่เขารู้สึกว่าเร้าอารมณ์ทุกครั้งที่มีรอยจูบสีจางของเขาประดับอยู่
ผิวขาวนวลละเอียดที่ล้อกับแสงจันทร์ยิ่งดูน่าหลงใหล
กลีบปากหนาไล้จูบให้รอยกลีบกุหลาบโปรยทั่วแผ่นอกบาง
และมายังจุดสีเข้มกลางอกทั้งสองข้าง
“อึก
อื้อ...” เสียงหวานครางแผ่วยามที่ริมฝีปากหนาเม้มเอายอดอกเล็กเข้าไปดูดดุน
ลิ้นร้อนแลบเลียจนชุ่มทั้งสองข้าง มือหนาคอยสลับทำหน้าที่ไม่ได้ขาด
เอวบางที่เริ่มบิดนิดๆด้วยความซ่าน
เริ่มมีรอยนิ้วแดงที่เกิดจากมือหนาจับแรงไปเพียงด้วยความหมั่นเขี้ยว
แผ่นหน้าท้องเรียบเกร็งยามถูกมือหยาบลูบผ่านไปยังแก่นกายเล็กที่ตื่นตัวขึ้น
ฮยอกแจบิดหน้าหนีแสงสว่างด้วยความอายไม่น้อย
เมื่อแสงจัทร์ในคืนนี้สว่างยิ่งกว่าเปิดโคมไฟหัวเตียงซะอีก
แก้มที่แดงก่ำร้อนเห่อไปหมด
“ฮยอกแจ...คุณสวยมาก...”
เสียงทุ้มที่แหบพร่าบอกยามที่หยุดการกระทำทุกอย่างลงเพื่อจ้องมองความงดงามตรงหน้า
“อึก..ซีวอน...”
เสียงหวานครางผะแผ่วทันทีที่มือหนาลูบไล้ต้นขาลงไปด้านใน
เสียงหวานที่ได้รับรางวัลเป็นจูบหวานๆให้ต้องเผยอปากรับรสและลิ้นร้อนอีกครั้ง
“อาห์
อ้ะ” ร่างบางเกร็งตัวขึ้นในจังหวะที่มือหนาลูบไล้แก่นกายเล็กที่สั่นระริก
ส่วนปลายที่ปริ่มน้ำถูกกดจนมือเล็กผวาขึ้นกอดร่างหนาด้านบน
“อาห์
ซีวอน อึ้ก...” เสียงกระเสร่าที่กระซิบอยู่ข้างใบหู ทำให้ซีวอนต้องกัดกรามแน่น
ยามที่ใส่จังหวะให้แก่นกายสีสวย เขาอยากจะรั้งร่างที่แสนคิดถึงมาทำตาใจตั้งแต่แรก
แต่หากไม่รักเขาก็คงไม่อดทน
“ฮยอกแจ...”
ซีวอนเรียกเบาๆให้คนที่กำลังถูกพัดไปตามอารมณ์ที่ถูกสร้างขึ้นรู้สึกตัวตามจังหวะที่เขารั้งให้ลุกขึ้นตาม
ร่างหนาของซีวอนนั่งที่ที่รองให้ร่างบางรวบขาทั้งสองข้างเข้ากับเอวสอบโดยมีมือหนาคอยขยับแท่งร้อนเล็กไม่ได้ขาดจังหวะ
ส่วนอีกข้างไล่ลูบลงไปยังช่องทางด้านหลังที่ร้อนระอุ
“!อ้ะอาห์...ซี ซีวอน อื้อ...”
ฮยอกแจสะดุ้งตัวเล็กน้อยยามที่ปลายนิ้วร้อนปัดผ่านเหมือนตามหาช่องทางที่ปิดสนิทนั้น
และเมื่อเจอก็กดสอดเข้าไปด้านในช้าๆจนเสียงหวานครางรับ
ใบหน้าคมที่อยู่บริเวณซอกคอหอมคอยกดไล่สร้างรอยจูบและก้มลงขบเม้มยอดอกสีสด
และปลายนิ้วยาวที่สอดลึกเข้าด้านในเริ่มขยับเข้าออกไปมา
ความเสียดที่มีมากในตอนแรกเริ่มเปลี่ยนเป็นลื่นไหล
เสียงหวานเป็นตัวบ่งบอกได้ดีถึงความวาบหวามนั้น
และเมื่อซีวอนทนต่อไปไม่ไหว
แท่งแข็งร้อนที่พร้อมใช้งานก็กดจ่อที่ปากทางแทนที่นิ้วหนาแล้ว
“อย่า
เกร็ง...อึก..อย่างนั้นแหละ” เสียงแหบพร่าบอกคนร่างเล็กในอ้อมกอด
ฮยอกแจหอบหายใจผ่อนคลายลงแล้วปล่อยให้แก่นกายใหญ่กดแทรกเข้าไปด้านในทีละนิด
“อือ...อืม...”
ริมฝีปากชมพูเม้มแน่นแต่เสียงยามที่แท่งร้อนนั้นกดเข้าไปภายในกายก็หลุดออกมา คิ้วเรียวขมวดด้วยความเสียวซ่าน
ปลายนิ้วกดจิกลงบนหลังกว้างระบายความอึดอัดนั้นออก
“อาห์
ฮยอกแจ...” ด้วยท่าทางเช่นนี้แรงน้ำหนักจากร่างบางเป็นตัวช่วยที่ดีไม่น้อย
ฮยอกแจแทบจุกเมื่อรู้สึกว่าแท่งร้อนนั้นแทรกเข้ามาจนลึกกว่าปกติ
ซีวอนแช่กายทิ้งไว้ซักพักก่อนจะค่อยๆยกร่างบางขึ้นลงช้าๆ
“อึ้ก
อา อื้อๆ...” แท่งร้อนที่กดแทรกเข้าไปเสียดกับผนังด้านใน ทั้งแน่นและหวาบหวาม กายหนาเริ่มเคลื่อนไหวเข้าออกภายในร่างบาง
ฮยอกแจลืมตามองใบหน้าคมที่เจืออารมณ์
เขาอยากจะมองภาพนี้เอาไว้ ภาพของคนที่เขารัก รักมากจริงๆ
แม้ว่าเขาอาจจะไม่ได้รักกัน น้ำตาที่รั้งไว้พาบจะไหลหยดเมื่อคิดว่าพรุ่งนี้จะต้องจากไป
น้ำตาที่ไหลลงประแก้มใสที่แดงระเรื่อ
เรียกให้ซีวอนมองใบหน้าที่เจืออารมณ์ไม่ต่างกัน นั้นด้วยความรู้สึกมากมาย
รักเหลือเกิน...
“อึก..ฮยอกแจ...”
“อื้อออ
อืม ” มือหนารั้งเอาใบหน้าหวานลงมาประกบบดเบียดจูบร้อนแรง
สะโพกหนาก็ส่งแรงเข้าไปกระแทกให้ปลายแท่งร้อนกดย้ำซ้ำกับจุดเร้าอารมณ์จนปากช่องทางบีบแน่นให้เสียดเสียวแก่นกายใหญ่
มือหนารั้งเอวของร่างบางให้ทั้งน้ำหนักลงในจังหวะที่เขาสวนสะโพกขึ้นมา
เรียกเสียงหวีดหวานให้ได้ยิน ปลายนิ้วเรียวที่กดกรีดที่แผ่นหลังเขาไม่ได้สร้างความเจ็บ
แต่บอกเขาได้ดีถึงความรู้สึกที่กำลังใกล้จะถึงฝั่งฝัน
“อึก...อ้ะ
ซีวอน..”
ซีวอนมองริมฝีปากที่เม้มแล้วคลายออกเพื่อเรียกชื่อของเขาด้วยความชอบใจ
เพียงแค่นี้เขาก็มีความสุขแล้วจริงๆ เมื่อมีสิ่งที่ทำให้ชอบใจ
เขาก็เอาใจคนร่างเล็กด้วยการเอนแผ่นหลังเปลือยเปล่าให้สัมผัสเข้ากับผืนผ้าปูที่นอนผืนนุ่มสีเข้มอีกครั้งโดยที่ร่างกายทั้งสองยังเชื่อมติดกัน
เขาให้ฮยอกแจได้พักบ้างเพื่อที่เขาจะได้เป็นฝ่ายเคลื่อนที่เอง
มือหนายกเอาเรียวขาสวยรวบขึ้นแล้วไหวสะโพกเข้าออกระรัวเร็วเร่งส่งให้ฮยอกแจถึงปลายทางเช่นเดียวกับเขา
“อึก
อ้ะๆๆๆ...อ้าๆๆ...” ฮยอกแจครางไม่ได้ศัพท์ไปตามแรงกระแทก
มือเล็กกำที่ต้นแขนหนาข้างที่ค้ำร่างเอาไว้แน่น
เสียงครางต่ำหอบทุ้ม
อย่างเร้าอารมณ์จนฮยอกแจปรือสายตามองก็พบกับนัยย์ตาเข้มที่มองอยู่ก่อนแล้ว
และก็ก้มลงใกล้เพื่อมอบจูบอีกครั้งและอีกครั้ง
“ฮยอกแจ...ของผม...”
“อื้อ...ซีวอน...อ้า!!!!!”
เสียงหวานเรียกชื่อตอบพร้อมกับร่างเล็กที่เกร็งไปทั้งตัวปล่อยหยาดน้ำสีขุ่นออกมาด้านนอก
ช่องทางด้านล่างบีบรัดแน่นจนซีวอนกัดฟันกรอด
ส่งแรงกระแทกปลอดปล่อยเข้าไปด้านในกระตุกถี่ฉีดแผ่ความอุ่นซ่านในท้องน้อยทั่ว
“อ่าห์ๆ....”
เสียงหอบหนักของเสียงคนดังประสานกัน
ซีวอนปล่อยให้ฮยอกแจกอบโกยอากาศให้หายเหนื่อยเพียงครู่เดียวก็บดริมฝีปากลงไปจูบกลีบปากสีสดนั้นซ้ำๆแล้วผละออกช้าๆ
“ผม...รักคุณจริงๆนะ
ฮยอกแจ...”
กลับไปที่หน้าบทความจ้า
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=755193&chapter=43
