“!!! อื้อ”
แขนเรียววาดขึ้นคว้าเอาหน้าคมก้มลง
แล้วแนบริมฝีปากตนเข้าทันที
อย่างที่ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายตั้งตัวท่ามกลางสายตาของสาวทั้งผับและหนุ่มทั้งผับที่คอยมองมินนี่อยู่เช่นกัน
คยูฮยอนที่ไม่มีประสบการณ์ตกใจและไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายนำไป
แต่แล้วริมฝีปากแสนนุ่มละมุนกับรสชาติหวานก็นำพาสู่ความรู้สึกที่แสนลึกล้ำอย่างไม่อยากจะหยุดมันลง
มือหนาคว้าเอวบางตอบเพราะขาบางเริ่มสั่นไหวด้วยความเสียวซ่าน
“อื้อ..อืม..”
ริมฝีปากร้อนที่ยังคงแนบกันผลัดกันส่งปลายลิ้นร้อนเข้ากวาดต้อนแม้คราแรกจะเป็นปลายลิ้นเล็กที่สอดเข้าหา
แต่เพียงแค่นิดเดียว
ปลายลิ้นหนากลับเป็นฝ่ายนำแทรกเข้าหาจนมินนี่เองที่หายใจไม่ทันแต่แล้วคยูฮยอนก็ผละริมฝีปากร้อนของตนออกเมื่อเสียงฮือฮารอบกายยังดังอยู่ไม่ไกล
หน้าคมผละออกมามองหน้าคนที่มีดวงตาหน้าค้นหาให้ชัดขึ้น
แต่กลับเป็นฝ่ายแปลกใจเสียเองเมื่อเสียงหวานที่ดูพร่ากระเซ่าเอ่ยออกมาว่า...
“อ่าห์...ไปต่อที่ห้องนะ”
..
..
ตึง!
เสียงประตูห้องหรูด้านบนของผับกระแทกเข้ากับผนังห้องตามมาด้วยสองร่างที่ยังแนบริมฝีปากสอดแลกปลายลิ้นหากันไม่เลิก
“อือ...อืม” คยูฮยอนที่ถูกรุกตั้งแต่แรกไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เขาเหมือนถูกมนต์ให้ตามมาอย่างนี้ แต่เพียงแค่คิดว่าร่างบางนี้ดูคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด ใจดวงแกร่งที่เข้มแข็งกลับยอมตามร่างบางนี้ขึ้นมาอย่างง่ายๆโดยไม่รู้ตัว
มือบางเป็นฝ่ายลูบไล้กายแกร่ง และปลดกระดุมสีดำออกจากเสื้อเชิ้ตสีเทาเข้มทีละเม็ดจนหมดโดยที่ริมฝีปากยังคงแนบสนิท สองกายที่ยังโลมเล้ากันและกันพลางก้าวเข้ามาด้านในของห้องจนสุดท้ายก็ล้มลงบนโซฟานุ่มตัวกว้างสีน้ำตาลเข้ม โดยที่ร่างบางเป็นฝ่ายทับอยู่ด้านบน
“อือ...อ่าห์...” ร่างบางชันกายขึ้นนั่งทับบนร่างแกร่งที่ตอนนี้เปิดเปลือยแผ่นอกหนาที่เต็มไปด้วยลอนกล้ามจากการทำงานในไร่มานาน ดวงตาเจืออารมณ์ของมินนี่มองอย่างหลงใหล ปลายนิ้วชี้ค่อยๆไล้เบาๆจากปลายจมูกโด่งผ่านริมฝีปากหนาที่ชุ่มฉ่ำน้ำสีใส ไล่เรื่อยมายังลอนกล้าม ลูบไล้ด้วยสองมือบาง จนถึงขอบกางเกงตัวเข้มแล้วค่อยปลดเข็มขัดออกช้าๆ มือบางลูบไล้แท่งร้อนหนาที่พองออกจนผ้าผืนหนาที่กางกั้นขึงตึง
คยูฮยอนมองร่างบางแสนเซ็กซี่กับการกระทำที่ช่างเย้ายวน ท่าทางที่คอยกัดริมฝีปากตนเองพลางลูบแท่งร้อนของเขาอย่างนั้นมันยิ่งเร้าอารมณ์จริงๆ คนไม่มีประสบการณ์ได้แต่ให้ร่างบางนำ นอนนิ่งมองร่างบางค่อยๆปลดเอาแท่งร้อนของตนออกมา แล้วก้มลงครอบครองด้วยริมฝีปากร้อน
“!! อ้ะ เดี๋ยว คุณอย่าทำอย่างนั้น” เมื่อตั้งตัวได้ก็รีบชันตัวขึ้นห้ามไม่ให้ร่างบางทำอย่างนั้น
“มินนี่...เรียกว่ามินนี่ซิ” ร่างบางไม่สนใจเสียงเอ่ยห้ามแต่กลับบอกให้เรียกชื่อตนแทน คยูฮยอนได้แต่เรียกตามอย่างช้าๆ
“มิน..มินนี่...อย่าทำอย่างนั้...อะ อาห์..”
ปากบางก้มลงดูดรั้งแท่งร้อนขบเม้มจนแข็งพอง เสียงทุ้มร้องครางอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อไม่เคยเจออะไรแบบนี้ มือหนาที่กำแน่นเปลี่ยนมาวางบนกลุ่มผมนุ่มที่เคลื่อนที่ขึ้นลงริมฝีปากเล็กร้อนที่ไม่เคยใช้ปรนเปรอชายอื่นอย่างนี้มาก่อน กลีบปากบางลากไล้ขึ้นลงจนแท่งร้อนชันแข็ง ฟันขาวขบลงเบาๆที่ปลายยอดจนเสียงทุ้มร้องออกมาระบายความรู้สึกที่ตีมวนอยู่ภายใน ปากบางสลับกับมือบางที่ดึงชักขึ้นลงยิ่งทำให้คยูฮยอนเสียวแท่งร้อนของตนขึ้นอีก
“พะ พอแล้ว พอก่อน...” คยูฮยอนดันใบหน้าหวานให้เงยขึ้น ดวงตาปรือปรอยที่เหมือนเขาจะเคยเห็นนี้ช่างดึงดูดเขามากมายเหลือเกิน แล้วหน้าคมก็เป็นฝ่ายบดจูบเข้าหาร่างบางแทน มือหนาลูบไล้เนื้อตัวบางอย่างกล้าๆกลัวๆจนมินนี่ต้องยกมือหนาขึ้นมาวางบนแผ่นอกอวบของตนเองแทน
“ถอดให้หน่อยซิ” เสียงหวานเอ่ยบอกอย่างยั่วยวน จนมือหนารีบเปลื้องอาภรณ์ของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
“อ้ะ อื้อ...” ยอดอกสีหวานที่โชว์อยู่ตรงหน้าเรียกให้ปากหนาเข้าลิ้มชิมรสได้ไม่ยาก ลิ้นหนาดุดดันจนแข็งเป็นตุ่มไต สีชมพูสวยเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มเมื่อโดนริมฝีปากร้อนดึงดุนขบเม้มไปรอบฐาน จมูกโด่งผละออกขึ้นไล่สูดดมกลิ่นหอมได้เขายังคิดไม่ออกว่าทำไมมันถึงมันคุ้นเคยมากมายเหลือเกินมายังซอกคอหอม เม้มเบาๆจนขึ้นรอยสีที่สวยดั่งกลีบกุหลาบ
ร่างบางที่ยังนั่งทับอยู่ด้านบนขยับกายไปมาจนช่องทางสีหวานเสียดสีกับแท่งร้อน ยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้ยิ่งขึ้น ปลายนิ้วบางลูบไล้ส่งเข้าไปในริมฝีปากหนา ปลายลิ้นร้อนส่งมาไล้เลียตอบที่ปลายนิ้วเล็ก มินนี่ถอดนิ้วของตนออกมาแล้วเลื่อนลงต่ำ แทรกเข้าไประหว่างเรียวขาบางของตน
“อ้ะ..อือ~” เสียงหวานครางพร่า เมื่อปลายนิ้วเล็กที่ส่งแทรกเปิดช่องทางสีหวานของตน
อึก...
ก้อนหนืดถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก คยูฮยอนที่เห็นภาพแสนร้อนแรงตรงหน้าแล้วแทบทนไม่ไหว เมื่อนิ้วบางยังคงเลื่อนที่เข้าออกอย่างช้าๆคลอเสียงหวานไม่หยุด
“อ้า...อ้า..อ้ะ...อืมม” ริมฝีปากที่เปิดปล่อยเสียงหวานเปลี่ยนเป็นเม้มไว้แต่เสียงครางพร่าก็ยังคงดังลอดออกมา เมื่อนิ้วเล็กของตนเคลื่อนจนเจอจุดกระสันของตนภายใน เสียงหอบน้อยเบาลงเมื่อถอดถอนปลายนิ้วตนออก มือบางทั้งสองข้างยกขึ้นคล้องคอหนา
“ขะ เข้ามา...ในตัวฉัน..นะ” ไม่มีการตอบรับมีแต่สายตาเข้มที่คอยมองตามทุกการกระทำของร่างบาง ด้วยความรู้สึกร้อนรุ่มภายใน มือบางหยุดการกระทำลงเปลี่ยนเป็นลูบไล้ที่แท่งร้อนของคยูฮยอนอีกครั้งดึงรั้งสองครั้งให้ตั้งตรง กายบางยกขึ้นเพียงเล็กน้อยให้ช่องทางสีหวานของตนตรงกับแก่นกายของร่างหนา
“...อึก...อือ...”
“อื้อ...อืมมมม” มือหนายึดเอวบางไว้เพื่อเป็นฝ่ายเสือกกายตนเข้าไป
แท่งร้อนแข็งค่อยๆเคลื่อนเข้าในช่องทางนุ่มที่กดลงมาละนิดจนหมด ช่องทางเล็กแคบที่รัดแท่งร้อนที่พองแข็ง จนคยูฮยอนเกร็งไปทั่วทั้งร่างกายกับความรู้สึกที่เพิ่งเคยรับรู้ แต่แล้วมือหนากลับสั่งให้คว้าเอวบางยึดไว้เพื่อเคลื่อนที่เข้าออกทันทีอย่างรวดเร็ว
“อ้ะ อ้า อ้าๆ” เสียงครางหวานปล่อยออกมา
“ผม...อื้อ..ผม...”
“อ้ะ อ้า อ้า อ้า...” เสียงทุ้มที่เอ่ยไม่ได้ศัพท์ เพราะแรงรัดรึง ช่องทางที่คับแน่นมันทำให้เขาแทบทนไม่ไหวระรัวแท่งร้อนเข้าออกอย่าวรวดเร็ว ความเสียวซ่านที่เข้าเล่นงานเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว
“อื้อ มินนี่...ผม...”
“อื้อ...ระ แรง...อื้อ ไป” เสียงหวานเอ่ยบอกอย่างยากลำบากเมื่อสะโพกแกร่งกระแทกสวนขึ้น กายบางที่กดลงจากด้านบนจนปลายแท่งร้อนยาวกดกระแทกเข้ากับจุดกระสันภายในพอดี
“อ้าาาๆๆ...” เสียงหวานที่ร้องอย่างห้ามไม่ได้ มือบางที่ยึดไหล่ไว้จิกปลายนิ้วลงบนแผ่นหลังระบายความเซียวซ่านที่ไม่เคยเจอเช่นกัน ไม่เคยมีใครที่ไหนทำให้เขารู้สึกดีได้ขนาดนี้
“ผม...ผม...ใกล้แล้ว อ่าห์” สะโพกหนาที่ยังระรัวรับสะโพกเล็กที่กดลงมารับไม่เลือกยิ่งส่งเข้าเร็วขึ้น จนร่างบางแทบลอยขึ้นด้านบน
“อ้ะ อะ อ้า อ้า อ้าๆๆๆ ดะ เดี๋ยว” ปากบางหมายจะเรียกรั้งไว้ แต่ก็ทนแรงส่งกระแทกไม่ไหว เมื่อความเสียวซ่านเล่นงานไม่ให้ได้หยุดพัก
คยูฮยอนที่ใกล้ถึงปลายทาง ความอดทนที่มีน้อยยิ่งลดลงเมื่อแรงรัดรึงจากปากทางสีสวยรัดแรงเป็นจังหวะบอกให้รู้ว่าใกล้จะถึงที่หมายเช่นเดียวกัน สะโพกหนาเลยยิ่งระรัวแรง ส่งแรงกระแทกย้ำๆเข้าไปที่จุดกระสันจนสุดท้าย แก่นกายเล็กสีหวานก็ปลดปล่อยออกมา แท่งร้อนหนากระตุกแรงสองสามครั้งฉีดพ่นหยาดหยดสีขุ่นเข้าไปภายในช่องทางสีหวานจนร่างบางเกร็งไปทั่วทั้งร่าง
“อ้าาาา....แฮ่กๆ...” ดวงหน้าหวานที่แดงจัดจากแรงอารมณ์ก้มลงซบที่ไหล่หนาอย่างหมดแรง เซ็กซ์ที่ไม่เคยรู้สึกถึงอะไรมากมายขนาดนี้ ใจเต้นแรงไม่หยุด เสียวซ่านตลอดเวลา
“อา..อ่าห์..ผม...ผม ชื่อคยูฮยอน”
“..........”
มินนี่กำลังอึ้งชายหนุ่มที่เพิ่งจะมีอะไรกับเขาไปเสร็จ อยู่ดีๆก็เพิ่งแนะนำตัวกันเสียอย่างนั้น คงจะไม่เป็นอะไรเลยถ้าไม่มีแววตาจริงใจมาจากดวงตาคมคู่นั้น
“......คิคิ...จุ้บ~ นายตลกจัง” ริมฝีปากบางกดจูบคนที่จริงใจให้อย่างไม่ปิดบัง
ดวงตาสองคู่มองประสานกันกับรอยยิ้มจางๆบนใบหน้า ท่าทางที่ยังไม่เปลี่ยนไปไหน คยูฮยอนที่อยู่ดีๆก็หลบตาหวานไปและขยับกายเล็กน้อย มินนี่หมายจะลุกขึ้นเพราะแก่นกายหนาที่ยังฝังอยู่ในร่างบาง แต่มือหนาอยู่ดีๆกลับรั้งเอวบางไว้ ไม่ให้ลุกไปไหน
“ !? ”
“อีกรอบ...ได้มั้ย” เสียงเข้มเอ่ยถามพร้อมกับที่มินนี่รู้สึกได้ว่าแท่งร้อนกลับมาพองแข็งจนเต็มช่องทางด้านล่างของตนอีกครั้งแล้ว
“ไม่...” เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างช้า พาลพาให้หนุ่มบ้านไร่คอตก แต่ก็เอ่ยต่อออกมาว่า
“ไม่...ไม่เอาตรงนี้แล้วนะ ไปต่อที่เตียงดีกว่า...คยูฮยอน” เสียงหวานเรียกชื่อข้างริมหูอย่างเย้ายวน
ปากหนายกยิ้มดีใจแบบเด็กๆ มือกร้านโอบเอวบางไว้แล้วชันตัวลุกขึ้นทั้งๆที่แก่นกายตนยังเชื่อมอยู่ในกายของร่างบางเดินตรงไปยังเตียงใหญ่ทันที
ตุบ..
แผ่นหลังบางกระทบกับแผ่นฟูกนิ่ม แต่เจ้าของก็ไม่ได้สนใจมากเนื่องด้วยตอนนี้ริมฝีปากบางกำลังถูกดึงดูดขบเม้มจากเรียวปากร้อนที่สอดแทรกเปลายลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนจน้ำหวานราวกระหาย
เสียงกลีบปากดูดรั้งขบเม้มดังออกมาภายในห้องนอนกว้าง มินนี่หรือซองมินที่กลางคืนเป็นนักเที่ยวราตรี่หนีความเงียบเหงาในห้องนอนหรูคนเดียว แต่กลางวันกลับกลายเป็นนักเรียนหน้าห้องที่ขยันและไม่ใส่ใจสังคมในมหาวิทยาลัยเพื่อหลีกเลี่ยงผู้คนที่อาจจะจำเขาในเวลากลางคืนได้ การหาผู้ชายควงไปเรื่อยๆคือทางออกจากความเหงาอย่างหนึ่ง เขาไม่ได้รักผู้ชายพวกนั้นเลย แต่ในเมื่อเขาสนใจและอยากได้ไปควงก็ตอบตกลงไปง่ายๆ ดีกว่าการอยู่คนเดียวอย่างเงียบเหงา
แต่กับคนๆนี้มันต่างกัน โจวคยูฮยอนดีต่อเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอต่างกับคนอื่นที่เห็นเขาเก็บตัวไว้ผมยาวปิดหน้าปิดตาก็หนีหายกันไป แต่พอเป็นตอนกลางคืนแต่งตัวน้อยชิ้นทำผมเปิดหน้าเปิดตาก็เข้ามาไม่หวาดไม่ไหว
“อ่าห์....นายเรียน คณะอะไรเหรอ” เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระเสียงหวานก็เอ่ยถามทันที
“ผมเรียนคณะบริหารน่ะ จะได้ไปช่วยงานที่บ้าน” เสียงทุ้มเอ่ยตอบแต่ปากหนากลับเลื่อนไปขบเม้มที่ริมใบหูบาง ซอกคอหอม
“อื้อ...ที่บ้านนายทำอะไรงั้นเหรอ” ใบหน้าหวานเอียงไปอีกทางเล็กน้อยเป็นการเปิดทางให้อีกฝ่าย
“บ้านผมทำไร่ทำฟาร์มน่ะ ส่งออกพวกนม องุ่น หรือข้าวก็มีนะแล้วแต่ว่าซื้ออะไรล่ะ” คำตอบที่เหมือนไม่มีอะไรเท่าไหร่แต่ทำไมพอมาคิดดูดีๆแล้ว บ้านหมอนี่มันทำทุกอย่าง กิจการใหญ่น่าดูซิ แต่ทำไมทำตัวเหมือนคนไม่มีเงินล่ะตอนแรก ใจนึงก็อยากถาม แต่ถ้าหากถามออกไปคยูฮยอนก็จะต้องจำได้ว่าคนที่เป็นลมวันนั้นคือเขาเอง ซองมินเลยเลือกที่จะเก็บไว้ดีกว่า
“อ้ะ!” ในขณะทีซองมินกำลังคิดอะไรอยู่นั้น คยูฮยอนกลับถอดกายแกร่งของตนออกจากช่องทางสีหวาน
“นอนคว่ำหน่อยซิ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกอย่างนั้นแต่กลับยกร่างบางขึ้นโดยไม่รอ
“ทะ ทำไม อ้ะ อ้าาา...” โดยไม่ต้องทันให้ตั้งตัว แก่นกายร้อนก็สอดเข้าไปในข่องทางสีหวานทันทีอย่างรวดเร็วโดยมีคราบขาวขุ่นเป็นตัวช่วยหล่อลื่น
คยูฮยอนคุกเข่าลงระหว่างขาบางแล้วส่งแรงกระแทกสะโพกของตนระรัวเข้าไปหาซองมินในท่าคลาน ด้วยท่าทางนี้นั้นยิ่งทำให้ถนัดถนี่มากยิ่งขึ้น สัญชาตญาณความเป็นชายของคยูฮยอนช่างสูงจริงๆเพิ่งแค่ร่างบางนำทางเพียงครั้งเดียวก็กลับเป็นฝ่ายนำแทนได้ไม่ยาก
“อ้ะ อ้ะ อ้ะ อ้า อ้า ๆๆๆ” เสียงหวานครางสั่นตามจังหวะกระแทกที่เร็วแรง มือบางกำผ้าปูที่นอนแน่นไม่ให้กระแทกเลื่อนไปด้านหน้า
มือหนาที่จับเอวบางทั้งสองข้าง เลื่อนมาลูบเค้นกลีบก้นนุ่มทั้งข้างอย่างมันมือ มือข้างหนึ่งเลื่อนลงด้านล่างแล้วกอบกุมแก่นกายสีหวานให้ขยับขึ้นลงจนเอวบางบิดไหวอย่างเสียวซ่าน เมื่อคนที่ไม่มีประการณ์กลับเรียนรู้และผลักต้อนให้เขาร้อนเร่าจนแทบต้านทานอารมณ์ที่มันรุมเร้าไม่ไหว
“อ้า ยะ อย่า” ใบหน้าวหวานบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน แขนบางที่ค้ำร่างตนไว้อ่อนแรงจนต้องก้มลงแนบหน้าลงกับผืนเตียง แต่นั้นยิ่งทำให้สะโพกบางเด้งขึ้น เย้ายวนร่างสูงให้กระแทกแก่นกายเข้าหายิ่งขึ้น
“อื้อๆๆๆ...อื้อ อะ” เรียวปากบางอ้าปล่อยเสียงได้ครูเดียวก็ต้องขบกัดริมฝีปากบางไว้ เพราะแรงส่งที่แรงขึ้นทำให้ใบหน้าหวานถูไปกับผ้าปูเตียงสีสะอาด
มือหนายังคงปรนเปรอแก่นกายเล็กให้ไปด้วย ปลายนิ้วหนากดลงที่ปลายแก่นกายเล็กอย่างที่เขาได้เรียนรู้จากร่างบางที่ใช้ปากให้เขาจนรู้สึกดี นักเรียนหัวดีเรียนครั้งเดียวนำไปปฏิบัติจนอาจารย์ที่สอนเองทนครางเสียวซ่านไม่ไหว
ปากทางสีสวยรัดกระตุกแน่นถี่เป็นสัญญานที่ไม่สามารถบอกได้ด้วยคำพูดเพราะเสียงหวานๆแค่เพียงปลดปล่อยเสียงครางก็แทบหายใจไม่ทันแล้ว ไม่รู้ยังไงเมื่อไหร่ที่คนสอนกลายเป็นคนตามเสียอย่างนั้น เรียนรู้เร็วเกินไปรึเปล่าก็ไม่รู้
“อ้า อ้า อ้า อ้างงงง...” เสียงหวานปล่อยออกมาพร้อมน้ำขุ่นขาวเลอะเปื้อนผ้าสีสะอาดบนเตียงแต่ แท่งร้อนของร่างหนายังไม่หยุดเคลื่อนที่ส่งแรงเข้าออก
“อือ..อีกนิดนะ...” บอกอย่างนั้นแต่กลับกระแทกเข้าออกไม่หยุดจนร่างบางที่นอนคว่ำหน้าครางหวานต้องกลั้นใจกลั้นความอายบีบรัดช่องทางของตนส่งให้ร่างสูงถึงปลายทางก่อนที่ตนเองจะทนไม่ไหวอีกครั้ง
“อ่ะ..อ่าห์...อืมมมม” เสียงทุ้มครางอย่างพอใจที่ได้ปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางอุ่นนุ่ม
“อา...ขอบคุณนะครับ” เสียงทุ้มก้มลงกระซิบบอกที่ข้างหูอย่างที่ไม่รู้ว่าขอบคุณในที่นี้ขอบคุณเรื่องไหนกัน แล้วสร้างรอยจูบที่ต้นคอด้านหลังเนิ่นนาน จนเกิดรอยแดงชัดคาดว่าผ่านไปหลายวันก็ยังคงเห็นอยู่แน่นอน
“บะบ้า..ขอบคุณอะไร” ร่างหนาหมดแรงนอนทับกายบางจนแทบจมลงไปกับฟูกนุ่ม
“...มินนี่.....ทำไมคุณถึงทำอย่างนี้ล่ะ”
เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างที่ไม่ต้องเฉพาะจาะจงลงไปก็เข้าใจ
“........ฉันแค่....อยากให้ใครซักคนดูแลฉัน
ห่วงใยฉัน ให้ความรักกัน...ไม่อยากผ่านคืนที่เงียบเหงาคนเดียว”
“ผมพอไหวมั้ย”
คำถามที่ไม่เฉพาะเจาะจงอีกแล้ว แต่คราวนี้ไม่รู้จะตอบออกไปยังไงจริงๆ
“อะ..อะไรพอไหว”
ตาหวานเบิกกว้างอย่างตกใจและไม่แน่ใจว่าคำถามที่เอ่ยนั้นจริงจังรึเปล่า
“หึๆ...ง่วงจัง
นอนนะ” คยูฮยอนกอดร่างบางไว้ในอ้อมแขนทั้งที่ยังค้างส่วนนั้นไว้
“ดะเดี๋ยวซิ”
ซองมินนอนนิ่งไม่กล้าขยับ อยากจะลุกหนีแต่ก็ทำไม่ได้เพราะหันหน้ามา
ตาคมก็ปิดสนิทแถมเสียงหายใจเข้าออกก็สม่ำเสมออย่างที่รู้ได้เลยว่าเข้าสู่นิทราแล้ว
“......เด็กบ้า” เสียงหวานบ่นงึมงำพลางคิดว่า
ครั้งแรกของการมีเซ็กซ์คงเหนื่อยแถมล่อซะสองรอบติด
อ่านต่อจ้าาา ^^
